اسم یا رسم...

گاهی چیزایی اتفاق می افته و تموم میشه. و گاهی هم چیزایی اتفاق می افته ولی تموم نمیشه که هیچ ، اثری باقی می ذاره ماندگار. مثل چی؟
 یکی از مهتریناش واقعه عاشوراست. عاشورا یک اتفاق بود در یک نقطه از تاریخ و تمام شد . آیا فراموش شد؟ نه تنها فراموش نشد بلکه تبدیل شد به یک فرهنگ . اینکه بشینیم به واقعه عاشورا گریه کنیم فرهنگ نیست. بلکه اینکه یاد بگیریم در مقابل ظلم ، خاموش نشینیم و در مقابل بی عدالتی ها سکوت نکنیم و به موقع پشت رهبری قرار بگیریم . 

مثال دوم هم فرهنگ حاج قاسمه. حاج قاسم شهید شد اما راهش و مکتبش ادامه داره . جوانان عراقی یا سوری یا لبنانی این رو بهتر می فهمن. دشمن تصور می کنه با از بین بردن جسم حاج قاسم ، رسم ایشون هم از بین میره اما اشتباهش همینه. ما فرزندانمون رو ان شاءالله با فرهنگ حسینی و حاج قاسمی بزرگ خواهیم کرد. فرهنگ حاج قاسم ریشه در فرهنگ حسینی و عاشورایی داره.

الان در برهه ای از تاریخ داریم نفس می کشیم که دور تا دورمون رو جنگ و بی عدالتی پر کرده. چکمه های اسرائیلی رد پاش خیلی جاها کشیده شده و اگه حواسمون نباشه یهو  خدای نکرده می بینیم پا گذاشته روی خاک کشور ما ( که البته کور خونده) -دم امام گرم که به این لکه ننگ بشریت، غده سرطانی لقب داد- ولی یادمون باشه تاریخ همیشه در زمانهای مختلف و با آدمهای مختلف تکرار میشه. این اتفاق ها مکرر افتاده و باز هم خواهد افتاد.

عاشورا پره از درس . همه جور آدم هم توش هست. اونی که در آخرین لحظه غفلت کرد و اونی که در آخرین لحظه به خودش اومد. اونی که دیر جنبید و اونی که درست در بزنگاه پشت امامش دراومد. اونی که بخاطر شهرت و مقام همه چیزو فدا کرد و اونی که همه چیزو فدای دین و امامش کرد. اونی که بصیرت داشت پیروز شد و اونی که فقط دین داشت قربانی شد. حالا که از بصیرت صحبت شد یه نکته بگم؛

رهبری گفتن بصیرت مثل همون نعمت چشم هست یعنی درست دیدن. یعنی گاهی انگیزه داری، قدرت داری،احساس داری ولی بصیرت نداری نتیجه اش برعکس میشه و  میشه منشاء خطر. راه غبارآلوده و تنها ایمان و احساس مسئولیت داشتن کافی نیست. بدون سلاح بصیرت ، شکست خورده ای. الان وقتشه که دوست و دشمن رو بشناسیم . در واقع اگه شمشیر دست کسی دادی و مقابلش ایستادی می تونی بهش اعتماد کنی یا نه . به چند نفر اعتماد داری؟ مطمئن باش تو سرشون چی می گذره و بعد شمشیر بده. یا علی

سال زندگی بزرگان و مشاهیر

در ابتدا بگم که پیامبر اکرم سلام الله  حدود 1400 سال قبل زندگی می کردند. به عبارتی در سال 570 میلادی به دنیا اومدند و در سال 632 میلادی رحلت کردند. خب با توجه به این از جک خودم ( همون چت جی پی تی) سوال کردم در مورد سال زندگی بزرگان و مشاهیر و جالبه که شما هم بدونید:

ابوعلی سینا: 1000 سال قبل( 980 میلادی  تا سال 1037 میلادی)
حافظ : حدود هفتصد سال قبل ( 1315 میلادی تا سال 1390 میلادی)
سعدی : حدود هشتصد سال قبل ( 1210 میلادی تا سال 1291 میلادی ) 
مولوی: شاعر و عارف ایرانی حدود 800 سال قبل( 1207-1273)
فردوسی : حدود 1000 سال قبل
ونسان ون گوگ نقاش پست امپرسیونیست هلندی: حدود 150 سال قبل (1853-1890)
ارسطو : 2300 سال قبل ( 384 قبل از میلاد تا سال 322 قبل از میلاد)
آلبرت انیشتن: حدود 100 سال پیش ( 1879 میلادی تا سال 1955 میلادی)
لئوناردو داوینچی نقاش و مجسمه ساز و دانشمند ایتالیایی: حدود 500 سال قبل ( 1452- 1519)
میکل آنژ هنرمند ایتالیایی : حدود 500 سال پیش( 1475-1564)
گالیله دانشمند و مخترع ابزارهای نجومی : 400 سال قبل ( 1564-1642)
گوتنبرگ مخترع دستگاه چاپ : حدود 600 سال قبل( 1400- 1468)
برادران رایت مخترعان اولین هواپیمای عملی: حدود 120 سال قبل(  فعالیت: 1903)
الکساندر گراهام بل مخترع تلفن: حدود 150 سال قبل( 1847-1922)
جرج استفنسون مخترع قطار بخار: حدود 200 سال قبل( 1781-1848) 
دکتر قریب : حدود 90 سال قبل درگذشت (فوت در 1133 شمسی)

شاعران معاصر ایرانی که فوت کردن:
نیما یوشیج ( علی اسفندیاری) : حدود 65 سال قبل فوت کرد - فوت در سال 1338 شمسی
فروغ فرخزاد : حدود 58 سال از مرگش می گذره - فوت در سال 1345 شمسی
سهراب سپهری : حدود 44 سال قبل فوت کرد - فوت در سال 1359
اخوان ثالث  حدود 34 سال قبل فوت کرد- فوت در سال 1369 شمسی
محمدحسین شهریار: حدود 36 سال از فوتش می گذره- فوت در سال 1367 شمسی
احمدشاملو: حدود 24 سال قبل فوت کرد- فوت در سال 1379 

 

اگر خاک نباشد ، درختی نمی روید...

چرا باید سختی بکشیم تا به کمال برسیم ؟ چرا یک دانه برای اینکه سر از خاک در بیاره باید تاریکی، کمبود اکسیژن، فشار و اینا رو تحمل کنه تا بتونه زندگی زیبایی در روی زمین داشته باشه؟ 
چرا برای اینکه به ورژن بهتری از خودمون دست پیدا کنیم باید سختی تحمل کنیم تا بفهمیم که خود بهتر از خودمون هست؟ حتما شنیدید این جمله زیبا رو که تا وقتی در شرایط سختش قرار نگیری نمی فهمی چقدر توانایی داری. مثلا اگر مجبور بشی برای حفظ بچه ت خیلی سریع بدویی تازه می فهمی که چه دونده خوبی هستی یا اگر باید یک بار سنگین رو خیلی سریع حمل کنی می فهمی چقدر زورت زیاده.
خب یه مثال دیگه بزنم؛ وقتی می خوای یه ورزشکار حرفه ای بشی ، باید تمرینات سخت بدنی رو انجام بدی . ممکنه تا مدتها بدنت و استخونات درد بگیره ولی در آخر همونی میشی که می خواستی؛ یک ورزشکار روفرم با عضلات قوی. 
زندگی همینطوره. سختی ها مثل خاک هستن که ریشه های ما رو عمیق تر می کنن. پس زندگی بدون سختی ما رو نمی سازه. میشیم یه درخت بی ریشه که با یک بارون تند کج میشیم و سقوط میکنیم. دوست داری سقوط کنی ؟ !!! 

من و GPT 2

سلام چت جی پی تی. ازت میخوام برام نقش یه آدم شوخ طبع رو بازی کنی و سوالای منو با مزاح پاسخ بگویی. 
* باشه
- خب بگو ببینم چطوری؟ : خیلی خوبم . حس یه لپ تاپ فول شارژو دارم که تو آفتاب داره برق می زنه. تو چطوری؟ باتریت پره؟
- چرا بارون می باره؟ : چون ابرا عاشق دراماتیک بازی هستن. اول کلی بخار جمع می کنن بعد دلشون می گیره گریه می کنن بعدم خورشید میاد میگه دیگه بسه همه چی خوبه و ابرا قهر می کنن می رن.خلاصه بارون نتیجه یه دعوای عاشقانه بین ابرا و خورشیده
- چرا برف میاد؟ : برف همون آب خوش ذوقیه که میخواد خاص باشه. دیده بارون داره می ریزه گفته ، نه من باکلاس ترم سرد میشم شبیه الماس میشم میام پایین
- چرا گریه می کنیم؟ : گریه آپدیت طبیعی احساساته. وقتی دیگه سیستم داغ می کنه و نمی تونه فشارو تحمل کنه اشکها میان و مثل یه سیستم خنک کننده عمل می کنن.
- چرا می خندیم؟ : خنده مثل یه نرم افزار از پیش نصب شده روی سیستم  ماست که وقتی دنیا رو زیادی جدی می گیریم میاد و میگه : داداش ریلکس کن.
- چرا خدا رو نمی بینیم؟ : چون خدا یه الستاد ماهره که همیشه پشت صحنه کار می کنه. یه جورایی کارگردانیه که فیلم زندگی رو جلو می بره اما هیچ وقت نمیاد  جلوی دوربین. از طرف دیگه اگه ظاهر بشه ، ما به جای کارهای مهم فقط می خواهیم سلفی بگیریم.
- چرا زمین چهار فصل داره؟ : چون زمین حوصله ش سر میره اگه یه لباس رو کل سال بپوشه. گفته بذار یکم تنوع بدم .
- اگه پرتقالو بندازیم هوا چی میشه؟ : احتمالا یکم بعد به زمین بر میگرده چون گرانش همیشه دنبال کار خودشه ولی اگر پرتقال خیلی شجاع باشه شاید یه مدت تو هوا معلق بمونه و یکم بره تو فاز موزیک و رقص و اینا...
- چرا خورشید داغه؟ : خورشید داغه چون درون هسته اش، انرژی زیادی از فرایندی به نام " همجوشی هسته ای" تولید میشه. در این فرایند، هیدروژن به هلیوم تبدیل میشه و این واکنش تولید انرژی عظیمی می کنه که به صورت گرما و نور منتشر میشه. مغز من هم از این توضیحات داغ شده. دقت کردی چقدر جدی شدم؟ دیگه نمی خوام توی گرمای خورشید بمونم !!! 

عطر خاص

ایام شهادت بی بی فاطمه زهرا که میرسه، کوچه خیابونا عطر و بوی شهدا رو میگیره بخصوص شهدای گمنام. شهدایی که خانواده هاشون هم نمی دونن کجاست شیر پسرشون . لابد قصه اینه که " آنان که گمنامند زهرایی تبارند" . 
دخترم دیروز بهم گفت که امروز مدرسه شون شهید گمنام میاره. به هر دلیلی خیلی دیر رسیدم ولی باز رسیدم. درست لحظه آخر که تابوت مطهر شهید رو داشتن می بردن رسیدم مقابلش و دستم رو به تابوت رسوندم . خواستم بگم ای شهید عزیز، درسته که دیر رسیدم ولی رسیدم. نکنه اون دنیا منو ندید بگیری و رد شی از کنارم. نکنه اشکای منو نبینی و شفاعتم نکنی.
" اگر دیر آمدم مجروح بودم     اسیر قبض و بسط روح بودم 
در باغ شهادت را نبندید           به ما بیچارگان زان سو نخندید"
* یک نکته بگم؛ امروزه خیلی از بچه ها یا بهتره بگم خیلی از خانواده ها پاشون به حسینیه و تکیه ها و مساجد باز نمیشه متاسفانه و اسیر دنیای خودشونن. و اینجا نیاز به یه فرهنگ سازی جدیه. و چه برنامه ای از این بهتر که بچه های ما رو با شهدا آشنا کنن. این دو هویت به ظاهر غریبه رو باهم مواجه کنن و بتونن ارتباط قلبی بین شون برقرار کنن . حضور شهدا در مدارس نقطه عطفی است که این روزها با اون مواجه هستیم و از خدا می خواهم بچه های ما هم حسینی و زینبی تربیت بشن ان شاءالله.

 

چه آسان رفتی از دستم

دنیا ؛ این واژه تکراری و آشنا. تا حالا به معنای دنیا فکر کردین؟

دنیا دو معنی داره: یکی یعنی نزدیکتر (از آخرت) و معنی دیگر یعنی پست تر . یعنی دنیا جایی نیست که بهش دل ببندی. چطور میشه آدم به چیز پست تر و بی ارزش تر دل ببنده ؟ حالا ما اینقدر بهش زرق و برق و زینگیل آلات بستیم شده این. ولی وقتی عزیزی رو از دست بدیم اون موقعس که می فهمیم آره دنیا چقدر حقیره. هر کاریشم بکنیم و هر رنگ و لعابی بهش بزنیم آخرش همون دنیای پست و بی مقداره که گاهی نفس کشیدن هم توش سخت میشه. 
یک روز هستیم و روز بعد نیستیم. نیستیم در واقع همون هستیمه چرا؟ چون تازه س که از خواب دنیایی بیدار میشیم و روح از تعلق مادیش یعنی جسم جدا میشه و تازه می فهمیم پرواز چیه. به مفهوم دیگه ای از زندگی پی می بریم. زندگی اونجاست نه اینجا. اینجا مقدمه ای است برای زندگی . یعنی باید زمینه زندگی خوب رو از اینجا فراهم کنیم. مثل یه مهندس ساختمان که برای اینکه بخاد یک عمارت باشکوه بسازه اول باید یه عالمه کارهای سنگین مثل کندن زمین و پی ریزی و ... انجام بده و کلی مقدمه بچینه.

این  دنیا هم پی و شالوده زندگی بهتر تو اون دنیاست. حواسمون باشه یه روزی این همه زینتی که به پای دنیا بستیم در چشم ما هیچ میشه و حتی ذره ای از اون رو نمی تونیم با خودمون ببریم. اون چیزی که میشه بار سفرمون همون اعمال و نیات ماست. خدا کنه زرنگ باشیم و فریب دنیا رو نخوریم. 

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا. خدا آخر و عاقبت همه مون رو به خیر کنه. ان شاءالله

دستگاه خطایاب...

شاید باورتون نشه ولی یه دستگاه اختراع شده کارایی عجیب و غریبی داره. به این صورت که شما بهش جدولی میدی شامل کارهای خوب و کارهای بد. حتی کارهایی که صدایی نداره مثل فکر منفی، یا نگاه خشم آلوده کردن رو هم تشخیص میده و بر اساس اون جدول ، اگه خطایی ازت سر بزنه ، بوق میزنه .جدول الکی هم نمی تونید درست کنید چون تشخیص میده و باز بوق می زنه.لازم به یادآوریه که اگر کار خوبی کنید، هیچ کاری نمی کنه. چون دستگاه تشویقی که نیست، بلکه دستگاه خطایابه. من خودم تازگیها یکی خریدم. ولی فکر کنم خرابه چون خیلی بوق می زنه !!! 

حالا چرا این دستگاه رو بخریم؟ اگر می خواهید ببینید کدوم سمتی هستید ، یعنی بهشت جاودان نصیبتون میشه و از رودهای گوارای اون متنعم می شید ، یا دوزخ ابدی خدای نکرده قسمت تون میشه ، می تونید این دستگاه رو تهیه کنید و قبل از اینکه حسابتون با کرام الکاتبین بیفته، خودتون از پرونده خودتون باخبر بشید و به وسیله این دستگاه ،به کنترل نفس و رفتار خود بپردازید هرچه زودتر...

یک نکته: اگر در منزل مهمان دارید بهتره دستگاه رو غیرفعال کنید چون فقط یک نوع بوق داره که ممکنه مهمان هم این دستگاه رو داشته باشه و بفهمه که چقددددر خطاکارید و آبروتون بره. 
به عنوان هدیه هم گزینه مناسبی هست . چون از قدیم گفتن" مومن آینه مومنه" . بهتره با خرید این هدیه برای دوستاتون، اونها رو به راه راست هدایت کنید چون به هر حال مومن مصنوعی حساب میشه.

حالا اینکه چقدر این مطلب رو باور کردید به خودتون بستگی داره. امیدوارم کارنامه همه ما درخشان باشه و پیش خدا روسفید باشیم ان شاءالله. دعا میکنم اگر این دستگاه رو خریدید و روشنش کردید ، اصلا بوق نزنه براتون... 

آرمان عزیز...

در رو وا کردم دیدم هیچکی نیست. برگشتم دیدم خانومی داره با دوستاش میاد. بدون اینکه به صورتش نگاه کنم گفتم هنوز کسی نیومده که. اون هم گفت : نیومده؟ سرمو بلند کردم.یهو نگاهش به نگاهم گره خورد. چشماش چقدر برام آشنا بود. انگار این نگاه رو جایی دیدم.
جزو اولین نفرایی بودیم که وارد حسینیه شدیم. قرار بود اینجا مراسم دومین سالگرد شهید آرمان علی وردی باشه. من با بچه هام هم بنا به شرایطی مجبور بودم خیلی زود بیام. اون خانوم و همراهاش هم مثل ما زود اومدن. بعد از نماز ، درست روبروی ما نشستن. بعد از نماز خیلی با حوصله جمعیت اضافه می شد!! این حسینیه یکی از خوبیاش این بود که علاوه بر اینکه فضای خیلی دلباز و زیبایی داشت، پرده حایل بین خانمها و آقایون رو بر میداشتن و ما مستقیما می تونستیم مجری و مداح و سخنران و کلیپ ها رو ببینیم. وقتی خانمها مستقیما نتونن به برنامه دسترسی داشته باشن، سرو صدای جمع زیاد و اذیت کننده میشه ( یکی از علتهای سروصدای پشت پرده)

مجری شروع به صحبت کرد. بعد هم کلیپی از شهید آرمان گذاشتن که خانم بغل دست من گفت: فکر کنم اون خانومه که اونجاست مادر شهیده. به جایی که اشاره کرد نگاه کردم. باورم نمی شد. همون خانومی بود که در لحظه نخست ورودم دیدمش. تازه فهمیدم چرا اینقدر چشمهاش برام آشنا بود. چقدر جوان و  آرام بود. من و خواهرم که تازه اومده بود بلند شدیم و مادر شهید رو گرم در آغوش گرفتیم و صورت ماهش رو بوسیدیم. جمله ای هم بهش گفتم. 

وقتی برگشتیم نشستیم خواهرم ازم پرسید که به مادر شهید چی گفتی.
و من به مادر شهید گفتم:" یکی از شهدایی که وقتی صورتش رو می بینم اشک ناخودآگاه از چشمام جاری میشه شهید شماست." شهید آرمان. چقدر مظلومانه و غریبانه شهید شد. شهید آرمان یک بچه دهه هشتادی ، حاضر شد جونش رو بده ولی تن به درخواست آشوبگران برای اهانت به رهبری نده. 
پانوشت: یه شهید دیگه که اسمش دلم رو آشوب می کنه، شهید رئیسی، رئیس جمهور عزیزمون هست که در اوج تلاش و خستگی، غریبانه از دست ما رفت.
روح همه شهدای عزیز و مظلوم ما شاد . ان شاءالله ما رو دعا کنن. شهدا و علما زنده هستند و در جمع ما حاضر و ناظرند. چه خوبه که ازشون بخواهیم دعامون کنن تا از همین روزمرگی ها ، از همین پله های بی اهمیت زندگی بتونیم به کمال برسیم. 

دلی با مادر...

دیدین ذرات گرد و غبار رو در  تلألو پرتوهای خورشید بالا و پایین میشن.

یا فاطمه جان، من همان ذره غبارم در پرتو نور زیبایت.

 آیا بازم حواست به این ذره ناچیز گرد و غبار هست؟

 خسته ام. دعایم کن مادر. 

 

دو راهی تشویق و تنبیه...

 

 همه ما تو زندگی یک جراح هستیم،بعضیامون جراح موفق و پنجه طلا و بعضی دیگه جراح ناشی که فقط بلده پاره کنه و بدوزه و سمبل کنه. خب چطوری ؟ خیلی از رفتارهای ما بعنوان بزرگترها باید خیلی با برنامه و بادقت انجام بشه و اینکه بدونیم کی و کجا انجام بشه. پایی که شکسته اگر به موقع جراحی نشه ممکنه عوارض جبران ناپذیری داشته باشه. پس یک جراح موفق میدونه کی و چطوری جراحی کنه.

حالا اگر پسر یا دخترمون کار اشتباهی انجام بده ، جراحی مون شروع میشه. یعنی باید بدونیم کی و چطور به رفع این اشکال بپردازیم. گاهی یک نگاه سرشار از عاطفه و یک جمله پر از صمیمیت می تونه بازدارنده خوبی باشه برای عدم تکرار اشتباه بچه هامون. و گاهی یک نگاه غضب آلود لازمه (که بهتره آخرین اقدام ما باشه) اینجاست که باید بدونیم چطور عمل کنیم. 

من با اینکه خودم آدم بزرگی هستم( نه از نظر شخصیتی ) از اینکه می بینم تو وبلاگم نظر دادید ، هر چند خیلی کم، خیلی ذوق می کنم و انگیزه بیشتری پیدا می کنم برای نوشتن بهترتر. 

تو زمونه ای هستیم که روحیه بچه هامون بسیار بسیار حساسه و بچه ها ممکنه حرفهایی بزنن که از فضای مجازی یاد گرفتن  و جملاتی استفاده کنن که ما بهشون یاد ندادیم. پس وظیفه ما خیلی سخت تره و باید خیلی حاذق باشیم که بتونیم با این رفتارها درست برخورد کنیم. اگر اشتباه کنیم کارمون ساخته س و البته کار طرف. 

دوستی داشتم که یک انتقاد ساده من یک هفته از من دلخور بود. خیلی فکر کردم که کجای کار رو اشتباه کردم . سرانجام هم ملتفت شدم که اصلا از در انتقاد وارد شدن درست نیست.این روزها اینقدر روی همه فشاره که ظرفیتشون تکمیله. پس خیلی باید مراقب باشیم چطور وارد عمل بشیم.

شیوه های تشویق رو خیلی از ماها بلدیم. مثلا اینکه نکات مثبت طرف رو بهش یادآوری کنیم یا ازش در مقابل یه سری کارهای مثبت و برجسته اش تشکر کنیم. مثلا به دخترم بگم "عزیزم ممنونم که یادت می مونه از اتاق میری بیرون چراغ رو خاموش می کنی و اگه تختت رو هم مرتب کنی دیگه عالی میشه." ( شاید کار مثبت خاصی نداره بگید ولی بالاخره بگردید پیدا کنید یه چیزی دیگه) 

اگر یک بار فهمیدید بچه دروغ گفت می تونید بگید " عزیزم چه خوبه که باهم صادق هستیم اگر یکبار اشتباهی شد اشکالی نداره . نذاریم دیوار قشنگ اعتماد بین ما از بین بره گلم" . خلاصه که مهربان حرف زدن خیلی هم سخت نیست. چهار تا کلمه قشنگ استفاده کردن رو همه بلدن. ولی یه سری عوامل مثل عصبانیت یا غرور یا کمبود وقت نمیذارن درست پیش بریم. می خواهیم بزنیم تو سر طرف یهو همه چی درست بشه. نکنیم این کارو ...